80- نوروز سال نود و شش، طبق قواعد علم نجوم، سال تاجگذاری نوجوانان دهه هشتادی است

سال_96 سال #دهه_هشتادی ها و #تاجگذاری ایشان و #بازنشستگی #دهه_هفتادی ها بالاخره رسید!

#نوروز پیشاپیش مبارک!

طبق ضوابط #علم_نجوم صورت فلکی #تاج یا #اکلیل_شمالی هر 10سال یکبار به متولدین یک #دهه_خورشیدی تعلق میپذیرد.
این صورت نجومی، متعلق به #تازه_بالغان یا #نوجوانان_نورس است؛ که #بلوغ برای ایشان یک #تاج الهی است که با نشاط جسمی حاصل از آن، استعدادشان در راه تحصیل مدارج #کمال به اوج شکوفایی میرسد.

نیز طبق آنچه #خواجه_نصیرالدین_طوسی (منجم بزرگ ایرانی و شیعه در قرن هفتم) در #رساله_معینیه بیان داشته:

احکام هر #صورت_فلکی طبق بروج (ماههای) سال شمسی (گردش زمین دور خورشید) است؛ ولی احکام #منازل_قمر و... طبق #سال_قمری (طبق #رویت_هلال هر ماه) میباشد.

لذا، حکم #اکلیل_شمالی نیز منطبق بر هر دهه از #سال_شمسی خواهد بود و نه #سال_قمری

و چون در #ریاضیات و #تقویم ، هر #دهه یا #سده (صده = قرن) یا #هزاره را چون #هفته از اولین مبدأ شروع آن حساب میکنند، لذا برخی #احکام_نجوم که تعلق به #نسل ها دارند، با احتساب سرآغاز یک #دهه شامل حال تمامی افراد آن #دهه (بلا استثناء) میشود.

پس: احکام #اکلیل_شمالی چون تعلق به #تازه_بالغان دارد، به محض #تحویل_سال 1396 شامل حال همگی متولدین #دهه_هشتاد (از 1380 تا 1389) میشود.

و ده سال آینده، در سال 1406شمسی #اکلیل_شمالی (برای یک دوره ده ساله دیگر) تمامی متولدین #دهه_نود را شامل خواهد شد.

بنابراین، اکنون نوجوانان #دهه_هشتاد "ده سال" فرصت دارند تا از این #تاجگذاری الهی بهرمند گردند و در راه #کمال گام بردارند، که به خواست خدا #غلبه با ایشان است (به سبب اوجگیری ناگهانی #نشاط جسمانی در نسل #دهه_هشتاد نسبت به نسلهای بازنسشته #دهه_هفتاد و...).

افسوس!
که سالهای پیش... فرصتهای درخشان از دست اکثریت قریب به اتفاق نسلهای #دهه های #شصت و #هفتاد بیرون رفت و گمان ایشان این بود که همیشه نشاط برای آنهاست و هرگز دوره #نوجوانی ایشان سپری نمیشود! ولی ده سال قبل، در چنین روزهایی #دهه_شصتی ها و امسال نیز سرانجام #دهه_هفتادی ها به این حقیقت تلخ پی بردند که فرصت نوجوانی ماندگار نیست، چنانکه استاد سخن #سعدی قرنها پیش گوشزد کرده بود:

دریغا! که فصل جوانی برفت...
به لهو و لعب زندگانی برفت...
دریغا چنان "روح پرور" زمان!
که بگذشت برما چو برق یمان(1)
ز سودای "آن پوشم! و این خورم!"
- نشد تا غم "دانش و دین" خورم!
دریغا! که مشغول باطل شدیم!
ز حق دور ماندیم وغافل شدیم!
چه خوش گفت با کودک آموزگار:
که کاری نکریدم! و شد روزگار...
نکو گفت لقمان که: نازیستن -
به از سالها بر خطا زیستن!!
بباید، هوس، کردن از سر، به در
که دور هوسبازی آمد به سر
تفرج کنان در هوای و هوس -
گذشتیم بر خاک بسیار کس...
کسانی که دیگر بغیب اندرند(2)
بیایند و بر خاک ما بگذرند
جوانا! ره طاعت امروز گیر!
که فردا جوانی نیاید ز پیر!
فراغ دلت هست و نیروی تن
چو میدان فراخست گویی بزن!
من این روز را قدر نشناختم
بدانستم اکنون که در باختم
قضا روزگاری ز من در ربود -
که هر روزی از وی شب قدر بود
به غفلت بدادم ز دست آب پاک!
چه چاره کنون جز تیمم به خاک؟!
تو کز خواب نوشین به بانگ رحیل
نخیزی، دگر کی رسی در سبیل؟!
کنون باید ای خفته بیدار بود
چو مرگ اندر آرد ز خوابت، چه سود؟!
دریغا که بگذشت عمر عزیز!
بخواهد گذشت این دمی چند نیز
کنون کوش! کآب از کمر در گذشت
نه وقتی که سیلابت از سر گذشت!
مکن عمر ضایع به افسوس و حیف!
که #فرصت عزیزست و"الوقت سَیف"(3)
تو پاک آمدی. بر حذرباش و پاک!
که ننگ است ناپاک رفتن به خاک
نشستی به جای دگرکس بسی
نشیند به جای تو دیگر کسی!
اگر پهلوانی! و گر "تیغ زن"!
نخواهی به در بردن الا کفن!!
در این باغ، سروی نیامد بلند
که باد اجل بیخش از بن نکند
دریغا! که بی ما بسی #روزگار
بروید گل و بشکفد نوبهار
بسی #تیر و #دی ماه و #اردیبهشت
برآید که ما خاک باشیم و خشت...
تو غافل در اندیشهٔ سود مال!
که سرمایهٔ عمر، شد پایمال!!
خبر داری ای "استخوانی قفس"!
که جان تو مرغی است نامش نفس؟!
چو مرغ از قفس رفت و بُگسَست قید
دگر ره، نگردد به سعی تو صید
نگهدار #فرصت که عالَم دمیست
دمی پیش #دانا به از عالمیست
مکن با #فرومایه_مردم ، نشست
چو کردی، ز عزت فروشوی دست!
کنون با #خرد باید انباز(4) گشت
که فردا نباشد ره بازگشت!...

- بوستان سعدی، باب نهم - در توبه و راه صواب (= راه درست).

—---
1- برق یمانی: درخشان ترین ستاره آسمان،  "شعرا She'ra ی یمانی" (شباهنگ) است که از سمت یمن (یعنی از افق جنوب) طلوع میکند.

2- یعنی کسانی که هنوز متولد نشده اند...

3- یعنی وقت مثل شمشیر برّان است. اشاره به حدیثی است منقول از رسول اکرم(ص) که میفرمایند: الْوَقْتُ‏ سَیْفٌ قاطعٌ لَو لَم تَقطَعهُ بِالطّاعاتِ لَقَطَعَکَ بِالفَواتِ! (وقت مانند شمشیر بُرّانی است که اگر آن را در راه طاعات خدا (یعنی در راه علم و دین) قطع نکنی، خودت را با سپری شدنش قطع خواهد کرد!) (المُتنبّی و السّعدی، حسین علی محفوظ، ص121).

4- انباز: شریک، همکار، همدم.